vindicatory

[vin-di-kuh-tawr-ee, -tohr-ee] /ˈvɪn dɪ kəˌtɔr i, -ˌtoʊr i/
adjective
1.
tending or serving to vindicate.
2.
punitive; retributive:
vindicatory killings.
Also, vindicative
[vin-dik-uh-tiv, vin-di-key-] /vɪnˈdɪk ə tɪv, ˈvɪn dɪˌkeɪ-/ (Show IPA)
.
Origin
1640-50; vindicate + -ory1
Can be confused
vindicatory, vindictive.